با گذشت 33 سال از حمله «انفال» که صدام حسین، دیکتاتور عراق، علیه کردهای این کشور اجرا کرد، همچنان کردها گرفتار اختلافات داخلی و سوء مدیریت و ضعف دستگاه نظامی و امنیتی هستند.
بە گزارش زایلە، نشریه نشنال اینترست آمریکا «The National Interest» گزارش خود در این باره را با شکست نیروهای پیشمرگه در دفاع از ایزدی ها در سنجار در زمان حمله تروریست های داعش در 2014 آغاز کرده است.
 نیروهای پیشمرگه که برای دفاع از مردم کرد در عراق ایجاد شده اند، نه فقط از ایزدی ها که از خودشان هم نتوانستند دفاع کنند و نزدیک بود سرتاسر اقلیم کردستان به دست داعش سقوط کند و پس از آن شکاف ها در اقلیم کردستان از هر زمان بیشتر و نیروهای پیشمرگه در دفاع از مردم و خاک اقلیم ناتوان تر شدند.
صدام در حمله انفال که در اواخر دهه 1980 اجرا شد 180 هزار کرد را قتل عام کرد. در این حمله از بمب های شیمیایی استفاده شد و چندین روستا ناپدید و هزاران کرد آواره شدند.
6 هزار نیروی پیشمرگه دربرابر ارتش سراپا مسلح صدام کاری از پیش نبردند که البته طبیعی هم بود که نتوانند. اما نسخه به روزتر و مجهزتر آنها که اموال فراوانی صرفشان شده بود نیز در سال 2014 دربرابر تروریست های داعش هم نتوانستند کاری از پیش برند و نتیجه قتل عام ایزدی ها و ترکمان ها در سال 2014 بود.
نیروهای پیشمرگه دربرابر چندصد تروریست داعش که به دروازه های اربیل رسیده بودند هم کاری از پیش نبردند و تقریبا یک چهارم شهر تخلیه شد و در نهایت کمک های خارجی [از ایران و بعد] ائتلاف بین المللی بود که به کمک آنها آمد.
در سال 2017، وقتی نیروهای ارتش عراق وارد کرکوک شدند باز نیروهای پیشمرگه که درگیری هایی را با نیروهای الحشد الشعبی آغاز کرده بودند ظرف دو ساعت مجبور به تخلیه شهر شدند.
نیروهای پیشمرگه در نظام اداری تابع وزارت امور پیشمرگه در دولت ایالتی کردستان هستند، اما در عمل این وزارتخانه هیچ مسئولیتی ندارد و کار یکسر به دست حزب دموکرات است. اقلیم کردستان تماما توسط دو حزب دموکرات و اتحادیه میهنی اداره می شود که هرکدام روابط داخلی و خارجی خودشان را دارند.
با وجود بودجه های کلانی که برای تجهیز این نیروها اختصاص یافته، نیروهای پیشمرگه فقط به سلاح های سبک مجهز هستند که نوعا قدیمی و از نوع بی کیفیت چینی هستند. این وضعیت بیشتر مناسب جنگ های چریکی و نه دفاع از مردم یک شهر است. این در حالی است که کردهای عراق بارها در معرض تهدیدهایی بوده اند که اساس موجودیت آنها را هدف قرار داده است.
با مشکلات اقتصادی و ناتوانی اقلیم از پرداخت حقوق به کارکنانش ناتوانی و ضعف نیروهای پیشمرگه شدیدتر هم شده است. حزب دموکرات ترجیح می دهد که بودجه پیشمرگه را به گروه های شبه نظامی ای بدهد که نوعا از عشایر تشکیل شده اند و برای تأمین امنیت اموال و افراد حزب دموکرات و متحدانش به کار گرفته می شوند.
شکست های مکرر نیروهای پیشمرگه نشان می دهد که دستاوردهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی اقلیم کردستان هم در معرض تهدید است.
نیروهای پیشمرگه امروز در حل و فصل نزاع های داخلی اقلیم کردستان به کار گرفته می شوند و ضعف و فساد مانع از آن شده که این نیروها بتوانند گروهی نظامی در سطح تهدیدهایی باشند که عراق و منطقه را با آنها رویاروست.