روزنامه نگار کُرد در گفتگو با زایله : اقلیم کردستان شاهد ترور دولتی منتقدان و روزنامه نگاران است

احمد میره روزنامه نگار  شناختە شدە در اقلیم کردستان بیان داشت : دمکراسی در اقلیم کردستان به مرحله خطرناک و آسیب پذیری گام می نهد.
احمد میره در گفتگو با خبرنگار زایلە تصریح کرد حمله به دکتر غالب محمد نمایندە  مجلس عراق در سلیمانیە نیز حول محور آزادی روزنامه نگاران در کردستان میچرخد.
مشروح گفتگو با احمد میرە روزنامە نگار و ناظر سیاسی در اقلیم کردستان:
وضعیت آزادی بیان و روزنامه نگاران و حق انتقاد در اقلیم کردستان را چگونه ارزیابی می کنید؟
احمد میره:  بعداز قیام 1991 تاکنون مرحلە کنونی بغرنجترین وضعیت  آزادی بیان در کردستان  را تجربە می کند.  اگر پیشتر در مقابله با روزنامه نگاران از برخی مکانیسمهای ساده استفاده می کردند امروزه در وضعیتی قرار گرفته ایم که زندان و ترور در انتظار منتقدین و روزنامه نگاران و فعالین مدنی است و همین باعث شده که اقلیم کردستان را در وضعیتی سیاه ببینیم و همه سازمانهای بین المللی از این وضعیت مطلعند و روزنامه نگاران در کردستان آزادی محدودی دارند و وضعیت آنها هر روز وخیمتر میشود.
حمله به نماینده منتقد مجلس در سلیمانیە حامل چه پیامی برای افکار عمومی و منتقدان در اقلیم کردستان است؟
احمد میره: حمله به نمایندگان پارلمان کردستان و خصوصا حمله اخیر به غالب محمد نماینده ائتلاف امید در مجلس عراق تکمیل پازل ترور و نقض آزادی روزنامه نگاری در اقلیم کردستان است . پیشتر نیز روزنامه نگاران اعلام کرده بودند که امنیت جانی ندارند. در واقع پس از گسترش اختلاف میان احزاب حاکم و عدم باور آنان به آزادی بیان زندگی روزنامه نگاران و فعالین مدنی منتقد  و کسانی که متفاوت از حکمرانان می اندیشند بیشتر در معرض خطر قرار گرفته است.
چه کسانی در پس این حملات و نقض آزادی روزنامه نگاران در اقلیم کردستان هستند؟   
احمد میره: در واقع می توان گفت حکمرانان بانی ایجاد این همه ترس و ارعاب  و این حملات  سازمان یافته هستند و می توان آن را ترور دولتی نامید و نهادهای حکومتی آن را حمایت میکنند و پیامدهای خطرناکی هم دارد.
با توجه به وضعیت موجود، دمکراسی در اقلیم کردستان  به کدام سمت و سو می رود؟
احمد میره: آینده دمکراسی در اقلیم کردستان در خطر است و به سمت نابودی می رود. به سمتی می رود آنچه در فرهنگ سیاسی بیتشورتحت عنوان حاشیه آزادی از آن نام می برند از بین رفته و خشونت و ترس و ارعاب هم نسبت به روزنامه نگاران افزایش می یابد.